Tweet
От: Внимавайте с гориво и алкохол в Гърция
След разговор с приятели гърци....
Да изясним някой въпроси=
Карането с теглич не е забранено.
Паркирането с телич успоредно на движението особенно с коли пред и зад вас е силно нежелателно.
Паленето на отктрит огън извън опредените за целта места е забранено от 31 май до 1 октомври за цяла контитентална Гърция.
Паленето на открит огън в близост гори и сухи треви се смята за престъпление и се наказва съгласно чл.264, 265 и 266 от наказателния кодекс на Гърция.
Глобите никак не са малки сроковете затвор също:
от 2900 до 29 000 евро и две години затвор за неумишлен палеж до 10 години и 150 000 за умишлен палеж
Отговорът който получих относно паленето на открит огън беше:
Η πρόκληση πυρκαγιάς αποτελεί ποινικό αδίκημα και τιμωρείται σύμφωνα με τα άρθρα 264, 265 και 266 του Ποινικού Κώδικα
А това е част от наказателния кодекс на Гърция:
След разговор с приятели гърци....
Да изясним някой въпроси=
Карането с теглич не е забранено.
Паркирането с телич успоредно на движението особенно с коли пред и зад вас е силно нежелателно.
Паленето на отктрит огън извън опредените за целта места е забранено от 31 май до 1 октомври за цяла контитентална Гърция.
Паленето на открит огън в близост гори и сухи треви се смята за престъпление и се наказва съгласно чл.264, 265 и 266 от наказателния кодекс на Гърция.
Глобите никак не са малки сроковете затвор също:
от 2900 до 29 000 евро и две години затвор за неумишлен палеж до 10 години и 150 000 за умишлен палеж
Отговорът който получих относно паленето на открит огън беше:
Η πρόκληση πυρκαγιάς αποτελεί ποινικό αδίκημα και τιμωρείται σύμφωνα με τα άρθρα 264, 265 και 266 του Ποινικού Κώδικα
А това е част от наказателния кодекс на Гърция:
Εμπρησμός κατ’ άρθρο 264 και επόμενα Ποινικού Κώδικα:«Όποιος με πρόθεση προξενεί πυρκαγιά τιμωρείται: α) με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, β) με κάθειρξη, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών, αν στην περίπτωση του στοιχείου β’ επήλθε θάνατος«.
Εμπρησμός σε δάση (άρθρο 265 Ποινικού Κώδικα): «1. Με την επιφύλαξη της βαρύτερης τιμωρίας κατά τους όρους του άρθρου 264, όποιος με πρόθεση προξενεί πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση, κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφοι 1 και 2 του Νόμου 998/79 ή σε έκταση που έχει κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα, κατά την έννοια της παραγράφου 5 του ίδιου άρθρου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη και με χρηματική ποινή από δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) έως εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ. Δεν επιτρέπεται μετατροπή ή αναστολή της ποινής που επιβλήθηκε και η έφεση δεν αναστέλλει την εκτέλεσή της. Αν η πράξη είχε ως επακόλουθο να εξαπλωθεί η φωτιά σε μεγάλη έκταση, επιβάλλεται κάθειρξη. 2. Αν η πράξη τελέστηκε από ιδιοτέλεια ή κακοβουλία ή η έκταση που κάηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών».
Εμπρησμός από αμέλεια (άρθρο 266 Ποινικού Κώδικα): «1. Αν η πράξη του άρθρου 264 τελέστηκεαπό αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση. 2. Αν η πράξη του άρθρου 265 παράγραφος 1 τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή από δύο χιλιάδες εννιακόσια (2.900) μέχρι είκοσι εννέα χιλιάδες (29.000) ευρώ εκτός αν η πράξη τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. Μετατροπή της ποινή που επιβλήθηκε δεν επιτρέπεται«.
Άρθρο 267: «Ο υπαίτιος της πράξης του άρθρου 266 απαλάσσεται από κάθε ποινή αν με την ελεύθερη θέλησή του καταστείλει ο ίδιος την πυρκαγιά ή με τη γρήγορη αναγγελία του προς την αρχή δώσει αφορμή για την καταστολή της«.
ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ – Άρθρο 264 και επόμενα Ποινικού Κώδικα
** Στο έγκλημα του εμπρησμού προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η κοινή ασφάλεια και η κοινή ακεραιότητα, οι οποίες κινδυνεύουν από την κακή χρήση της φυσικής δύναμης του πυρός: ειδικότερα, πρόκειται για την ανάγκη προφύλαξης του κοινωνικού συνόλου από τη φωτιά, η οποία είναιανεξάρτητη της ανάγκης προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας. Εμμέσως σε κάθε περίπτωση προστατεύονται και τα έννομα αγαθά της ζωης, της σωματικής ακεραιότητας και υγείας και η περιουσία των πολιτών.
Η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος έγκειται στη δια πράξεως ή παραλείψεως πρόκληση πυρκαγιάς, η οποία εν συνεχεία μπορεί να δημιουργήσει κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο. Αναφορικά με την έννοια της πυρκαγιάς – παρότι δεν ορίζεται ευθέως στο νόμο – κατά την απολύτως κρατούσα άποψη σε θεωρία και νομολογία: πυρκαγιά υπάρχει όταν η φωτιά: (α) έχει λάβει κάποια σημαντική έκταση, (β) εμφανίζει τάση εξάπλωσης και (γ) δε μπορεί να κατασβεσθεί ευκόλως – ανεξαρτήτως μάλιστα αν εμφανίζονται εξ αυτής εμφανείς φλόγες, αρκούντος του γεγονότος ότι υφίσταται υποβόσκουσα πυρά [ΑΠ 2095/2007, ΑΠ 2001/2005, ΑΠ 1825/2003].
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα αναφορικά με την αξιόποινη πράξη του εμπρησμού είναι το εξής στοιχείο: η πρόκληση κάθε πυρκαγιάς ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ εμπρησμό. Ο νομοθέτης αξιώνει τη συνδρομήενός πρόσθετου στοιχείου: την δυνατότητα πρόκλησης κοινού κινδύνου (επίσης στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος): (Α) είτε σε ξένα πράγματα, (Β) είτε σε βάρος ανθρώπου.
(Α) Κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα υπάρχει είτε όταν, κατά τα δεδομένα του χρόνο τελέσεως και όχι κατά τα μεταγενέστερα που ανέκυψαν [ΑΠ 233/1979], απειλείται ευρύτερος κύκλος εννόμων αγαθών, σε έκταση ανεπίδεκτου προσδιορισμού εκ των προτέρων, είτε όταν απειλείται ένα μόνο αντικείμενο, το οποίο όμως είναι ακαθόριστο ως μέρος της ολότητας – δηλαδή θα μπορούσε να είναι μεν ένα μόνο αντικείμενο, το οποίο όμως θα μπορούσε να ανήκε στον οποιοδήποτε κοινωνό [δε στοχοποιείται δηλαδή το αντικείμενο συγκεκριμένου προσώπου].
(Β) Κοινός κίνδυνος για άνθρωπο (ο εμπρησμός πλέον ανάγεται σε κακούργημα με ποινή καθείρξεως) είναι ο εκ της εκδηλωθείσας πυρκαγιάς κίνδυνος που δύναται να βάλει κατά της ζωής, του σώματος ή της υγείας ενός και μόνο ανθρώπου, μη κατονομαζόμενου και μη ορισμένου [ΑΠ 1825/2003, ΑΠ 1172/1993].
Στην περίπτωση που το τελικό αποτέλεσμα είναι θάνατος ανθρώπου (και όχι η θέση του σε κίνδυνο) τότε ο νομοθέτης με την κατασκευή ενός εγκλήματος εκ του αποτελέσματος αυξάνει την ποινή σεκάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών. Ο θάνατος του ανθρώπου θα πρέπει να καλύπτεται από αμέλεια του δράστη του εμπρησμού [με απλά λόγια να μην τον γνώριζε ως βέβαιο ή ως ενδεχόμενο και αντίστοιχα να μην τον επιδίωκε ή έστω αποδεχόταν].
Σε κάθε περίπτωση, για να υπάρξει ολοκληρωμένο έγκλημα εμπρησμού απαιτούνται, λοιπόν:
(α) πρόκληση πυρκαγιάς – με τα χαρακτηριστικά που μνημονεύτηκαν,
(β) πρόκληση κοινού κινδύνου σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο ή θάνατος και τέλος
(γ) αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ ενέργειας ή παράλειψης του δράστη και αποτελέσματος.
Για την περαιτέρω κατάφαση του εγκλήματος του εμπρησμού – ως προς το κομμάτι της υποκειμενικής υποστάσεως – απαιτείται πρόθεση, ήτοι δόλος του δράστη για όλα τα ανωτέρω στοιχεία που μνημονεύτηκαν (αρκούντος και του ενδεχόμενου δόλου):
ο δράστης πρέπει να θέλει την πρόκληση της πυρκαγιάς, να γνωρίζει ότι από αυτή δημιουργείται κίνδυνος σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο και να αποδέχεται το αποτέλεσμα των κινδύνων αυτών [ΑΠ 2001/2005, ΑΠ 1823/2003].
Εμπρησμός σε δάση (άρθρο 265 Ποινικού Κώδικα): «1. Με την επιφύλαξη της βαρύτερης τιμωρίας κατά τους όρους του άρθρου 264, όποιος με πρόθεση προξενεί πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση, κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφοι 1 και 2 του Νόμου 998/79 ή σε έκταση που έχει κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα, κατά την έννοια της παραγράφου 5 του ίδιου άρθρου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη και με χρηματική ποινή από δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) έως εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ. Δεν επιτρέπεται μετατροπή ή αναστολή της ποινής που επιβλήθηκε και η έφεση δεν αναστέλλει την εκτέλεσή της. Αν η πράξη είχε ως επακόλουθο να εξαπλωθεί η φωτιά σε μεγάλη έκταση, επιβάλλεται κάθειρξη. 2. Αν η πράξη τελέστηκε από ιδιοτέλεια ή κακοβουλία ή η έκταση που κάηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών».
Εμπρησμός από αμέλεια (άρθρο 266 Ποινικού Κώδικα): «1. Αν η πράξη του άρθρου 264 τελέστηκεαπό αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση. 2. Αν η πράξη του άρθρου 265 παράγραφος 1 τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή από δύο χιλιάδες εννιακόσια (2.900) μέχρι είκοσι εννέα χιλιάδες (29.000) ευρώ εκτός αν η πράξη τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. Μετατροπή της ποινή που επιβλήθηκε δεν επιτρέπεται«.
Άρθρο 267: «Ο υπαίτιος της πράξης του άρθρου 266 απαλάσσεται από κάθε ποινή αν με την ελεύθερη θέλησή του καταστείλει ο ίδιος την πυρκαγιά ή με τη γρήγορη αναγγελία του προς την αρχή δώσει αφορμή για την καταστολή της«.
ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ – Άρθρο 264 και επόμενα Ποινικού Κώδικα
** Στο έγκλημα του εμπρησμού προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η κοινή ασφάλεια και η κοινή ακεραιότητα, οι οποίες κινδυνεύουν από την κακή χρήση της φυσικής δύναμης του πυρός: ειδικότερα, πρόκειται για την ανάγκη προφύλαξης του κοινωνικού συνόλου από τη φωτιά, η οποία είναιανεξάρτητη της ανάγκης προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας. Εμμέσως σε κάθε περίπτωση προστατεύονται και τα έννομα αγαθά της ζωης, της σωματικής ακεραιότητας και υγείας και η περιουσία των πολιτών.
Η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος έγκειται στη δια πράξεως ή παραλείψεως πρόκληση πυρκαγιάς, η οποία εν συνεχεία μπορεί να δημιουργήσει κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο. Αναφορικά με την έννοια της πυρκαγιάς – παρότι δεν ορίζεται ευθέως στο νόμο – κατά την απολύτως κρατούσα άποψη σε θεωρία και νομολογία: πυρκαγιά υπάρχει όταν η φωτιά: (α) έχει λάβει κάποια σημαντική έκταση, (β) εμφανίζει τάση εξάπλωσης και (γ) δε μπορεί να κατασβεσθεί ευκόλως – ανεξαρτήτως μάλιστα αν εμφανίζονται εξ αυτής εμφανείς φλόγες, αρκούντος του γεγονότος ότι υφίσταται υποβόσκουσα πυρά [ΑΠ 2095/2007, ΑΠ 2001/2005, ΑΠ 1825/2003].
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα αναφορικά με την αξιόποινη πράξη του εμπρησμού είναι το εξής στοιχείο: η πρόκληση κάθε πυρκαγιάς ΔΕ ΣΥΝΙΣΤΑ εμπρησμό. Ο νομοθέτης αξιώνει τη συνδρομήενός πρόσθετου στοιχείου: την δυνατότητα πρόκλησης κοινού κινδύνου (επίσης στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος): (Α) είτε σε ξένα πράγματα, (Β) είτε σε βάρος ανθρώπου.
(Α) Κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα υπάρχει είτε όταν, κατά τα δεδομένα του χρόνο τελέσεως και όχι κατά τα μεταγενέστερα που ανέκυψαν [ΑΠ 233/1979], απειλείται ευρύτερος κύκλος εννόμων αγαθών, σε έκταση ανεπίδεκτου προσδιορισμού εκ των προτέρων, είτε όταν απειλείται ένα μόνο αντικείμενο, το οποίο όμως είναι ακαθόριστο ως μέρος της ολότητας – δηλαδή θα μπορούσε να είναι μεν ένα μόνο αντικείμενο, το οποίο όμως θα μπορούσε να ανήκε στον οποιοδήποτε κοινωνό [δε στοχοποιείται δηλαδή το αντικείμενο συγκεκριμένου προσώπου].
(Β) Κοινός κίνδυνος για άνθρωπο (ο εμπρησμός πλέον ανάγεται σε κακούργημα με ποινή καθείρξεως) είναι ο εκ της εκδηλωθείσας πυρκαγιάς κίνδυνος που δύναται να βάλει κατά της ζωής, του σώματος ή της υγείας ενός και μόνο ανθρώπου, μη κατονομαζόμενου και μη ορισμένου [ΑΠ 1825/2003, ΑΠ 1172/1993].
Στην περίπτωση που το τελικό αποτέλεσμα είναι θάνατος ανθρώπου (και όχι η θέση του σε κίνδυνο) τότε ο νομοθέτης με την κατασκευή ενός εγκλήματος εκ του αποτελέσματος αυξάνει την ποινή σεκάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών. Ο θάνατος του ανθρώπου θα πρέπει να καλύπτεται από αμέλεια του δράστη του εμπρησμού [με απλά λόγια να μην τον γνώριζε ως βέβαιο ή ως ενδεχόμενο και αντίστοιχα να μην τον επιδίωκε ή έστω αποδεχόταν].
Σε κάθε περίπτωση, για να υπάρξει ολοκληρωμένο έγκλημα εμπρησμού απαιτούνται, λοιπόν:
(α) πρόκληση πυρκαγιάς – με τα χαρακτηριστικά που μνημονεύτηκαν,
(β) πρόκληση κοινού κινδύνου σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο ή θάνατος και τέλος
(γ) αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ ενέργειας ή παράλειψης του δράστη και αποτελέσματος.
Για την περαιτέρω κατάφαση του εγκλήματος του εμπρησμού – ως προς το κομμάτι της υποκειμενικής υποστάσεως – απαιτείται πρόθεση, ήτοι δόλος του δράστη για όλα τα ανωτέρω στοιχεία που μνημονεύτηκαν (αρκούντος και του ενδεχόμενου δόλου):
ο δράστης πρέπει να θέλει την πρόκληση της πυρκαγιάς, να γνωρίζει ότι από αυτή δημιουργείται κίνδυνος σε ξένα πράγματα ή άνθρωπο και να αποδέχεται το αποτέλεσμα των κινδύνων αυτών [ΑΠ 2001/2005, ΑΠ 1823/2003].
Коментар