Цял ден са слушали ушенцата,
цял ден бърбориха устенцата
и две крачета без умора
до тъмно тичаха по двора.
Какво не пипаха ръчичките,
къде не гледаха очичките!
А щом е все така заето,
кога ли ще расте детето?
Не, то в креватчето си бяло
най-после сладко е заспало
и само месечко му свети.
Дървета, с клонки не шумете,
не духай, вятърко, навън —
най-бързо се расте насън!
И ти не мъркай, спри, Писано,
ще видиш утре рано-рано —
порасло нашето дете.
Ш-т! Тихо! То сега расте.
Коментар