Решихме днес да изкараме малко децата да потичат по снега,а ние да се видим,да похапнем ....ама не.Участници-аз,либхерчето и едоорс-барабар с дечурлигата.Обаче успяхме да минем само 200-300м. от асфалта/за цял ден/ и така и не успяхме да стигнем до мястото за пикник.
Е ги те-3 паметника.
Ровихме,копахме,бутахме,мъчихме се с джака и пак нищо не стана-не мърдат,а и немаше наблизо никакво свестно дърво за да закача лебедката ,изключвам едно борче,което ставаше за целта,ама не бе пораснало където трябва и не вършеше работа.Въртяхме, сукахме и накрая ползвахме жокер-обади се на приятел.
Мога да кажа само едно ГОЛЯМО БЛАГОДАРЯ Наско.
Но въпреки целодневното ровене,останахме доволни и много гладни.Е след като Наско ни извади,все пак си направихме пикника,ама в нас,
щото в гората нямаше как.Имам и няколко клипчета,ама утре ще ги кача-уморих се.
Е ги те-3 паметника.
Ровихме,копахме,бутахме,мъчихме се с джака и пак нищо не стана-не мърдат,а и немаше наблизо никакво свестно дърво за да закача лебедката ,изключвам едно борче,което ставаше за целта,ама не бе пораснало където трябва и не вършеше работа.Въртяхме, сукахме и накрая ползвахме жокер-обади се на приятел.
Мога да кажа само едно ГОЛЯМО БЛАГОДАРЯ Наско.
Но въпреки целодневното ровене,останахме доволни и много гладни.Е след като Наско ни извади,все пак си направихме пикника,ама в нас,
щото в гората нямаше как.Имам и няколко клипчета,ама утре ще ги кача-уморих се.
Коментар